Πρόσκληση σε συζήτηση για τις εργασιακές συνθήκες σε πιτσαρίες, σουβλατζίδικα και καταστήματα επισιτισμού

Συνάδελφοι, ήρθε η κρίση και δυστυχώς μας έπιασε στον ύπνο! Εμείς που νομίζαμε ότι οι δουλειές θα υπάρχουν για πάντα, δεν σκεφτόμασταν να οργανωθούμε και να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας. Μάλιστα οι περισσότεροι δεν γνωρίζαμε καν τα δικαιώματά μας…
Τώρα η κρίση δημιούργησε καινούρια πραγματικότητα και οι εργοδότες τρίβουν τα χεριά τους με ανακούφιση! Έχουν πια τεράστια επιλογή στον αγώνα της εργασίας και οι καινούριοι νόμοι τους λύνουν τα χέρια να απολύουν με άνεση οποιονδήποτε ανά πάσα στιγμή. Αυτό βέβαια δημιουργεί ανασφάλεια στους εργαζόμενους. Έτσι κάποιοι εργαζόμενοι ανεχόμαστε συχνά απαράδεκτες συμπεριφορές από τους εργοδότες, όπως να δουλεύουμε με απλήρωτες τις υπερωρίες. Ενώ κάποιοι άλλοι ρουφιανεύουν ή γλύφουν τους εργοδότες για να αποκτήσουν μια αίσθηση ασφάλειας.
Και τι πρέπει να κάνουμε; Τι μπορούμε να κάνουμε για να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας, να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας και να μη χάσουμε τα εισοδήματά μας; Να μάθουμε να αγωνιζόμαστε! Να μάθουμε να αλληλοστηριζόμαστε! Να μάθουμε να αγωνιζόμαστε ο ένας για όλους και όλοι για εναν! Να μάθουμε να δρούμε έξυπνα, υπολογίζοντας κάθε βήμα!

Συνάδελφοι, όλοι θα θέλαμε να αφιερώσουμε τον ελεύθερο χρόνο μας σε άλλες πιο ευχάριστες δραστηριότητες, στους φίλους μας και στις οικογένειες μας. Αλλά η κατάσταση μας αναγκάζει να αφιερώνουμε μέρος από το χρόνο μας στην υπεράσπιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Χωριστά είμαστε αδύναμοι και δε μας υπολογίζουν. Για να γίνουμε υπολογίσιμη δύναμη πρέπει να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον. Για να μη μας κλέβουν, προσβάλουν, απειλούν, απολύουν οπότε γουστάρουν και να μην μας κατεβάζουν τα μεροκάματα. Γι’ αυτό συνάδερφοι σας καλούμε να έρθετε σ’ εμάς, να συναντηθούμε, να κουβεντιάσουμε, να αποφασίσουμε και να ενώσουμε τις φωνές και τις δυνάμεις μας.

Σας καλούμε το Σάββατο 02/07/2011 και ώρα 10:00 πμ. στα γραφεία του σωματείου της Σ.Β.Ε.Ο.Δ. (Σκυλίτση 10, Εξάρχεια)

Πρωτοβουλία εργαζομένων PIZZA Fan
ergazomenoifan@yahoo.gr
F.B. Deliverades

Παρεμβάσεις διαμαρτυρίας σε Domino's Κοδριγκτώνος - Λένορμαν

Σε δυο παρεμβάσεις διαμαρτυρίας προχώρησε η Συνέλευση Βάσης Εργαζόμενων Οδηγών Δικύκλων (ΣΒΕΟΔ) στα καταστήματα της Domino's στην Κοδριγκτώνος (Κέντρο) και Λένορμαν (Κολωνός).

Μέλη της ΣΒΕΟΔ συγκεντρώθηκαν σήμερα (21/06) και χτες (20/06) στα εν λόγω καταστήματα μετά από καταγγελίες εργαζόμενων σε αυτά ότι η εργοδοσία τους καθυστερεί το τελευταίο διάστημα τις πληρωμές μισθών από 1 εώς 2 μήνες στους περισσοτέρους, ενώ σε άλλους χρωστάει δεδουλευμένα αρκετών χιλιάδων ευρώ. Η ΣΒΕΟΔ ζήτησε συνάντηση με την εργοδοσία των καταστημάτων καθώς και με κάποιον υπεύθυνο της μητρικής. Η μητρική φρόντισε να "νίψει τας χείρας της" και να παραπέμπει για το ζήτημα στους ιδιοκτήτες των franchise καταστημάτων.

Οι εν λόγω εργοδότες αφού προσπάθησαν να μετριάσουν τις καταγγελλίες επικαλούμενοι την "οικογενειακή" και "φιλική" σχέση που τους συνδέει με τους εργαζόμενους, παραδέχθηκαν την καθυστέρηση πληρωμών, υποστηρίζοντας ότι έρχεται ως αποτέλεσμα της πτώσης του τζίρου των καταστημάτων. Από την πλευρά του σωματείου, τους ειπώθηκε ότι όπως οι εργαζόμενοι δεν μοιράστηκαν ποτέ τα κέρδη στα χρόνια κερδοφορίας, έτσι και τώρα δεν είναι δυνατόν να τους ζητείται να χρεωθούν την όποια πτώση πωλήσεων, όπως κι ότι το Σωματείο δεν έχει άλλη επιλογή από το να υπερασπιστεί το αυτονόητο/νόμιμο δικαίωμα κάθε εργαζόμενο να πληρώνεται από την στιγμή που δουλεύει.

Οι εργοδοσίες των δυο καταστημάτων δεσμεύθηκαν για την σταδιακή αποπληρωμή όλων των δεδουλευμένων μέχρι τα τέλη του Ιούλη, ενώ το Σωματείο ελπίζει στην τήρηση των δεσμεύσεων χωρίς να χρειαστεί να προσφύγει στα θεσμικά και κινηματικά μέσα πάλης που διαθέτει κι έχει χρησιμοποιήσει ουκ ολίγες φορές.

Την ρουφιανιά τ’ αφεντικά αγάπησαν, τον ρουφιάνο κανείς

Στις 09/03/11 πραγματοποιήθηκε το δικαστήριο για την υπόθεση του απολυμένου εργαζόμενου πέρυσι από τη Domino’s Παγκρατίου. Υπενθυμίζουμε ότι ο εργαζόμενος είχε συμμετάσχει στην απεργία στις 10/02/10 και μετά από 4 μέρες είχε απολυθεί, υποτίθεται γιατί «δεν ταίριαζε με το κλίμα της ομάδας». Γι’ αυτό ζητάει να θεωρηθεί άκυρη η απόλυση του λόγω συνδικαλιστικής δράσης, όπως και να του καταβληθούν τα δεδουλευμένα που του οφείλονται σύμφωνα με τη σύμβαση -κι όχι σύμφωνα με τα μειωμένα ωράρια που εξαναγκαζόταν να δουλεύει, καθώς και να αναγνωριστεί στους διανομείς η υπαλληλική ιδιότητα.

Στο δικαστήριο η πλευρά της Domino’s εκπροσωπείται από την εργατολόγο Μαγδαληνή Τσίπρα, μια επιλογή καθόλου τυχαία, μιας και πρόκειται για δικηγόρο που στο παρελθόν έχει προσφύγει κατά του μνημονίου στο πλευρό της ΑΔΕΔΥ, ενώ έχει υπερασπιστεί νομικά και το σωματείο των καθαριστριών της ΠΕΚΟΠ. Έτσι η εταιρεία επιχειρεί να αποκαταστήσει τη ζημιά που έχει προκαλέσει στο «χαμογελαστό προφίλ της» η περσινή κινητοποίηση της ΣΒΕΟΔ, που ανέδειξε την πραγματική εικόνα της εργασιακής επισφάλειας που επικρατεί σε τέτοιου είδους εταιρείες. Η υπεράσπιση προσπαθούσε να περάσει μια εικόνα «επιχείρησης – πρότυπο», όπου οι εργαζόμενοι δεν έχουν από τη μια κανένα παράπονο από τα αφεντικά, από την άλλη υποτίθεται ότι είναι συνδικαλισμένοι (κάποιοι μάλιστα επικαλούνται πως ανήκουν και στην ΣΒΕΟΔ!) και απεργούνε ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Όμως η πλευρά της Domino’s δεν αρκέστηκε σ’ αυτή την φαιδρή γραμμή υπεράσπισης. Για να επιβεβαιώσει τον ισχυρισμό της ότι ο εργαζόμενος απολύθηκε όχι λόγω απεργίας αλλά γιατί «δεν ταίριαζε με το κλίμα της ομάδας», κατέθεσε στο δικαστήριο ένορκες βεβαιώσεις και υπεύθυνες δηλώσεις από 16 εργαζόμενους στα καταστήματα Παγκρατίου και Ζωγράφου (2 εκ των οποίων είναι managers) που υπερασπίζονται την επιχείρηση και στρέφονται ενάντια στον απολυμένο συνάδελφο με προσωπικές συκοφαντίες και ψέματα. Σύμφωνα με αυτές ο απολυμένος «δεν έλεγε ποτέ καλησπέρα σε κανέναν», ήταν «αφηρημένος», «έκανε συνεχώς λάθη», «δεν βοηθούσε σε καμιά άλλη δουλειά στη λάντζα», «κοιμάται όρθιος» κι εντέλει «βρωμάει» και «δεν έχει κάνει ποτέ μπάνιο στη ζωή του».

Η αλήθεια όμως που τα αφεντικά και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα γνωρίζουν πολύ καλά είναι ότι όποιος συνδικαλίζεται ενάντια στην εργασιακή κόλαση που επιβάλλουν ντόπια και ξένα αφεντικά, τοποθετείται άμεσα και χωρίς πολλά - πολλά εκτός «ομάδας». Το δικαίωμα στην απεργία έχει καταστρατηγηθεί άτυπα εδώ και πολλά χρόνια με αποτέλεσμα κάποιοι εργαζόμενοι να φοβούνται να διεκδικήσουν ακόμα και τα αυτονόητα και να θεωρούν μονόδρομο την ατομική διαπραγμάτευση με τ’ αφεντικά, το σκυμμένο κεφάλι και την απώλεια της προσωπικής αξιοπρέπειας. Και κάπως έτσι ο ταξικός συνδικαλισμός εξορίζεται από τους εργασιακούς χώρους και την θέση του καταλαμβάνει ο εργοδοτικός συνδικαλισμός που ταυτίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων με αυτά της επιχείρησης και «στρώνει κόκκινο χαλί» στις ατομικές – επιχειρησιακές συμβάσεις, στους «μισθούς Κίνας», στην εκ περιτροπής εργασία και στην απόλυση χωρίς αποζημίωση.

Όταν τ’ αφεντικά βλέπουν εργαζόμενους να στρέφονται ενάντια σε απολυμένο συνάδελφο τους δεν μπορούν παρά να χαμογελάνε. Η ρουφιανιά είναι το βασικό όπλο τους απέναντι στην συλλογική οργάνωση των εργαζομένων και στην αγωνιστική τους διεκδίκηση. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα από τις ρουφιανο-καταθέσεις κάποιων διανομέων στην Domino’s Παγκρατίου, όπου κατηγορούν τον συνάδελφο τους ότι δεν έκανε ποτέ λάντζα. Ακόμα κι αν ίσχυε αυτή η κατηγορία, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ένας διανομέας δεν καταλαβαίνει ότι είναι υπέρ αυτού και των άλλων εργαζομένων να κάνουν μόνο τις δουλειές για τις οποίες προσλήφθηκαν (διανομές), έτσι ώστε να δημιουργούνται και άλλες θέσεις εργασίας για όσα συνηθίζουν τ’ αφεντικά να φορτώνουν παράνομα στις πλάτες μας.

Καταλαβαίνουμε, πάντως, ότι ο σκοπός όλης αυτής της ενορχηστρωμένης επίθεσης είναι πολλαπλός: Πρώτον να συσπειρωθούν οι εργαζόμενοι της επιχείρησης απέναντι στον εσωτερικό εχθρό, που περιγράφεται σαν «μίασμα» και στην απειλή να διαταραχθεί η πλαστή εικόνα «εργασιακής ειρήνης» για το εσωτερικό του καταστήματος. Κατά δεύτερον, να δυσχεραίνουν την επιστροφή στο κατάστημα του συγκεκριμένου εργαζόμενου, σε περίπτωση που δικαιωθεί δικαστικώς, έτσι ώστε να προστατέψουν το κατάστημα από την «συνδικαλιστική απειλή». Και τρίτον να προετοιμάσουν το έδαφος για ενδεχόμενη δημιουργία επιχειρησιακού - εργοδοτικού σωματείου σε περίπτωση που το θελήσουν.


Η αντίδραση όμως της εργοδοσίας της Domino’s και των ρουφιάνων της δείχνει και πόσο μεγάλη απειλή θεωρούν τα αφεντικά την ταξική συνδικαλιστική δράση ακόμα κι ενός μεμονωμένου εργαζόμενου, ειδικά όταν έχει την στήριξη ενός αγωνιστικού σωματείου. Ταυτόχρονα δείχνει και την κεντρική θέση που κατέχει η ρουφιανιά στην «εργασιακή εξέλιξη» που προσφέρει η Domino’s, όπως και τους εκβιασμούς που καλούνται να αντιμετωπίσουν καθημερινά μετανάστες και ντόπιοι εργαζόμενοι: «Ή χαμογελάς σ’ ότι σου λέω, ρουφιανεύεις τον συνάδελφο κι έχεις το κεφάλι σου ήσυχο ή διαχωρίζεσαι από την ‘ομάδα’ και ετοιμάζεσαι προς απόλυση».

Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων Domino’s
(dominosworkers.blogspot.com)
Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου
(sveod.gr)

Υ.Γ. Η εργατική αλληλεγγύη κόντρα στην ρουφιανιά δεν είναι μια «ρομαντική» ιδέα κάποιων λίγων «γραφικών», αλλά μια πράξη αξιοπρέπειας που γεννιέται από τις ίδιες τις συνθήκες εργασίας στις οποίες έχουμε μάθει να ζούμε, όπως και έναν αναγκαίο ηθικό κώδικα για να συνεννοούμαστε και να συνεργαζόμαστε με τους γύρω μας. Και όπως όλες οι προσωπικές επιλογές που δεν προωθούν την ρουφιανιά, το γλείψιμο και την υποταγή έχουν το κόστος τους.