Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Pizza Domino's Καλλιθέας: ψυχολογική και σωματική βία σε εργαζόμενο ο οποίος "τόλμησε" να διεκδικήσει τα αυτονόητα


Πίσω από τις φανταχτερές διαφημίσεις, τις συνεχείς "προσφορές" και τα "λαμπερά" χαμόγελα των συντελεστών της πολυεθνικής Pizza Domino's, κρύβονται εργασιακές συνθήκες που θυμίζουν κάτεργο. Ελαστική εργασία και πληρωμή ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης και όχι βάσει της σύμβασης εργασίας, πρόσθετη πολυεργασία εντελώς άσχετη με την ιδιότητα του εργαζομένου, άτυποι αλλά υποχρεωτικοί κανόνες ενδυμασίας, εμφάνισης και συμπεριφοράς και, σαν επιστέγασμα των παραπάνω, κανένα δικαίωμα στην αμφισβήτηση των επιβαλλόμενων συνθηκών ή τη διεκδίκηση καλύτερων. Με άλλα λόγια, για τη θέση του διανομέα, δουλεύεις όποτε έχει δουλειά και όποτε δεν έχει είτε κλείνεις βάρδια (ακόμα και στο 2ωρο εργασίας, ενώ έχεις υπογράψει 4-5ωρο), είτε κάνεις τη λάντζα του μαγαζιού, σκουπίζεις, σφουγγαρίζεις, κουβαλάς και τακτοποιείς τα εμπορεύματα, σηκώνεις τηλέφωνα, βάζεις τις πίτσες από το φούρνο στα κουτιά τους και, αν σου μείνει χρόνος, πας και καμιά παραγγελία. Επίσης, είσαι υποχρεωμένος να φοράς στολή εργασίας Domino's (χωρίς φυσικά το αντίστοιχο επίδομα που προβλέπεται από τη νομοθεσία), να είσαι πάντα ξυρισμένος και να χαμογελάς στους πελάτες και, κυρίως, στο αφεντικό σου. Και αν δυσανασχετήσεις/διαμαρτυρηθείς για όλα τα παραπάνω, μαύρο φίδι που σε έφαγε...



Στο κατάστημα της Pizza Domino's στην Καλλιθέα (franchise), οι παραπάνω συνθήκες δεν ισχύουν απλά αλλά στο πολλαπλάσιο, με αποτέλεσμα ένα πρωτόγνωρο καθεστώς καταναγκασμού και εργοδοτικής τρομοκρατίας. Με ασφυκτικό και ασταμάτητο έλεγχο και παρεμβάσεις από τους ιδιοκτήτες του καταστήματος, με αμέτρητα χαρτάκια στα πιο απίθανα σημεία του μαγαζιού να σου υπενθυμίζουν τι είσαι υποχρεωμένος και τι απαγορεύεται να κάνεις (όπως πχ το να ανοίγεις τη θέρμανση μέσα στο καταχείμωνο γιατί "ο εργοδότης σας δεν έχει να το πληρώσει"!!!!!), με το "καρότο" της εργασίας πολλές ώρες/Κυριακές/αργίες και το "μαστίγιο" των μειωμένων ωραρίων, με ασταμάτητες απολύσεις/προσλήψεις με την παραμικρή αφορμή και τον εκβιασμό της απόλυσης να "διαχέεται" μέσω προσωπικών συζητήσεων με τους εργαζόμενους, τα αφεντικά του μαγαζιού έχουν καταφέρει να επιβάλλουν την "εύρυθμη" λειτουργία και σιωπή στρατοπέδου, προς όφελος φυσικά της δικής τους τσέπης και εις βάρος των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους.



Στις αρχές του 2012 ο, επί 2 χρόνια διανομέας στο κατάστημα της Καλλιθέας, Γ.Γ. ξεκαθαρίζει στα αφεντικά του καταστήματος ότι δεν πρόκειται να ξανακάνει λάντζα, καθαριότητα, κουβάλημα και οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα άσχετη με τη θέση του και ότι απαιτεί να εργάζεται βάσει του συμβολαίου του και όχι λιγότερο ή ελαστικά ανάλογα με τις ορέξεις τους. Επίσης αρνείται να συνεχίσει να φοράει άλλο τη στολή της Domino's και να διαφημίζει μια πολυεθνική επιχείρηση, εφόσον δεν υπέγραψε ποτέ για κάτι τέτοιο. Έκτοτε έχει ξεκινήσει ένας πρωτοφανής ψυχολογικός πόλεμος και ένα ασταμάτητο σπάσιμο νεύρων από την πλευρά των αφεντικών. Ενώ αυτός προσέρχεται κανονικά στη βάρδια του, του απαγορεύουν να πηγαίνει παραγγελίες (αυτό δηλαδή για το οποίο εχει προσληφθεί) και τον εξαναγκάζουν να μένει άπραγος για τον περισσότερο χρόνο απο τις 4 ώρες της βάρδιας του. Στο ερώτημά του γιατί συμβαίνει αυτό, του απαντάνε οτι δεν τον χρειάζονται προς το παρόν και "σε λίγο, σε λίγο". Επίσης, στις 9/2/12 δέχτηκε απρόκλητη σωματική επίθεση εν ώρα εργασίας εντός του καταστήματος από το ένα αφεντικό, ο οποίος με σπρωξιές και τραβήγματα τον κόλλησε σε ένα τοίχο τραμπουκίζοντάς τον, παραληρώντας και επαναλαμβάνοντας: "ύψωσες τον τόνο της φωνής σου στη γυναίκα μου ρε?" (το άλλο αφεντικό). Φυσικά ο εργαζόμενος επέλεξε να μην απαντήσει σε αυτή την πρόκληση, κάτι που θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερες συνέπειες για αυτόν. Ήδη η υπόθεση έχει καταγγελθεί στην επιθεώρηση εργασίας και στο σωματείο βάσης εργαζομένων οδηγών δικύκλου (ΣΒΕΟΔ).



Όλα αυτά δείχνουν το μέγεθος της εκδικητικότητας των αφεντικών της Domino's Καλλιθέας σε βάρος ενός εργαζομένου ο οποίος τόλμησε να θέσει κάποια ζητήματα στο κατάστημα και να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες εργασίας. Στόχος τους να τον τσακίσουν ψυχολογικά και οικονομικά (ως γνωστόν, ο μισός μισθός του διανομέα προέρχεται από τα tips των πελατών) και να τον εξαναγκάσουν σε παραίτηση/οικειοθελή αποχώρηση, σε μια εποχή που η κρίση και η ανεργία δείχνουν τα δόντια τους και απειλούν κάθε εργαζόμενο, ενώ χαμογελούν στα αφεντικά και τις ορέξεις τους. Επίσης, να λειτουργήσουν παραδειγματικά για όποιον άλλο εργαζόμενο σκεφτεί στο μέλλον να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Ως συνάδελφοι και εργάτες με αξιοπρέπεια και συνείδηση, ξεκαθαρίζουμε οτι η τρομοκρατία, η αυθαιρεσία και η ασυδοσία των αφεντικών δεν πρόκειται να βρει κανέναν εργάτη μόνο του. Στεκόμαστε δίπλα στον εργαζόμενο Γ.Γ. και απαιτούμε να σταματήσουν άμεσα τα "καψόνια" και ο πόλεμος σε βάρος του.



ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΕΝΟΤΗΤΑ - ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ



Επιτροπή ντελίβερι (pizzaworkers.blogspot.com)

(κάθε Σάββατο 10:30, στο χώρο του σωματείου ΣΒΕΟΔ, Ομήρου Σκυλίτση 10, Εξάρχεια)

Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων Domino's (dominosworkers.blogspot.com)

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Πρόσκληση σε συζήτηση για τις εργασιακές συνθήκες σε πιτσαρίες, σουβλατζίδικα και καταστήματα επισιτισμού




Συνάδελφοι, ήρθε η κρίση και δυστυχώς μας έπιασε στον ύπνο! Εμείς που νομίζαμε ότι οι δουλειές θα υπάρχουν για πάντα, δεν σκεφτόμασταν να οργανωθούμε και να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας. Μάλιστα οι περισσότεροι δεν γνωρίζαμε καν τα δικαιώματά μας…
Τώρα η κρίση δημιούργησε καινούρια πραγματικότητα και οι εργοδότες τρίβουν τα χεριά τους με ανακούφιση! Έχουν πια τεράστια επιλογή στον αγώνα της εργασίας και οι καινούριοι νόμοι τους λύνουν τα χέρια να απολύουν με άνεση οποιονδήποτε ανά πάσα στιγμή. Αυτό βέβαια δημιουργεί ανασφάλεια στους εργαζόμενους. Έτσι κάποιοι εργαζόμενοι ανεχόμαστε συχνά απαράδεκτες συμπεριφορές από τους εργοδότες, όπως να δουλεύουμε με απλήρωτες τις υπερωρίες. Ενώ κάποιοι άλλοι ρουφιανεύουν ή γλύφουν τους εργοδότες για να αποκτήσουν μια αίσθηση ασφάλειας.
Και τι πρέπει να κάνουμε; Τι μπορούμε να κάνουμε για να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας, να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας και να μη χάσουμε τα εισοδήματά μας; Να μάθουμε να αγωνιζόμαστε! Να μάθουμε να αλληλοστηριζόμαστε! Να μάθουμε να αγωνιζόμαστε ο ένας για όλους και όλοι για εναν! Να μάθουμε να δρούμε έξυπνα, υπολογίζοντας κάθε βήμα!

Συνάδελφοι, όλοι θα θέλαμε να αφιερώσουμε τον ελεύθερο χρόνο μας σε άλλες πιο ευχάριστες δραστηριότητες, στους φίλους μας και στις οικογένειες μας. Αλλά η κατάσταση μας αναγκάζει να αφιερώνουμε μέρος από το χρόνο μας στην υπεράσπιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Χωριστά είμαστε αδύναμοι και δε μας υπολογίζουν. Για να γίνουμε υπολογίσιμη δύναμη πρέπει να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον. Για να μη μας κλέβουν, προσβάλουν, απειλούν, απολύουν οπότε γουστάρουν και να μην μας κατεβάζουν τα μεροκάματα. Γι’ αυτό συνάδερφοι σας καλούμε να έρθετε σ’ εμάς, να συναντηθούμε, να κουβεντιάσουμε, να αποφασίσουμε και να ενώσουμε τις φωνές και τις δυνάμεις μας.

Σας καλούμε το Σάββατο 02/07/2011 και ώρα 10:00 πμ. στα γραφεία του σωματείου της Σ.Β.Ε.Ο.Δ. (Σκυλίτση 10, Εξάρχεια)

Πρωτοβουλία εργαζομένων PIZZA Fan
ergazomenoifan@yahoo.gr
F.B. Deliverades

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Παρεμβάσεις διαμαρτυρίας σε Domino's Κοδριγκτώνος - Λένορμαν


Σε δυο παρεμβάσεις διαμαρτυρίας προχώρησε η Συνέλευση Βάσης Εργαζόμενων Οδηγών Δικύκλων (ΣΒΕΟΔ) στα καταστήματα της Domino's στην Κοδριγκτώνος (Κέντρο) και Λένορμαν (Κολωνός).

Μέλη της ΣΒΕΟΔ συγκεντρώθηκαν σήμερα (21/06) και χτες (20/06) στα εν λόγω καταστήματα μετά από καταγγελίες εργαζόμενων σε αυτά ότι η εργοδοσία τους καθυστερεί το τελευταίο διάστημα τις πληρωμές μισθών από 1 εώς 2 μήνες στους περισσοτέρους, ενώ σε άλλους χρωστάει δεδουλευμένα αρκετών χιλιάδων ευρώ. Η ΣΒΕΟΔ ζήτησε συνάντηση με την εργοδοσία των καταστημάτων καθώς και με κάποιον υπεύθυνο της μητρικής. Η μητρική φρόντισε να "νίψει τας χείρας της" και να παραπέμπει για το ζήτημα στους ιδιοκτήτες των franchise καταστημάτων.

Οι εν λόγω εργοδότες αφού προσπάθησαν να μετριάσουν τις καταγγελλίες επικαλούμενοι την "οικογενειακή" και "φιλική" σχέση που τους συνδέει με τους εργαζόμενους, παραδέχθηκαν την καθυστέρηση πληρωμών, υποστηρίζοντας ότι έρχεται ως αποτέλεσμα της πτώσης του τζίρου των καταστημάτων. Από την πλευρά του σωματείου, τους ειπώθηκε ότι όπως οι εργαζόμενοι δεν μοιράστηκαν ποτέ τα κέρδη στα χρόνια κερδοφορίας, έτσι και τώρα δεν είναι δυνατόν να τους ζητείται να χρεωθούν την όποια πτώση πωλήσεων, όπως κι ότι το Σωματείο δεν έχει άλλη επιλογή από το να υπερασπιστεί το αυτονόητο/νόμιμο δικαίωμα κάθε εργαζόμενο να πληρώνεται από την στιγμή που δουλεύει.

Οι εργοδοσίες των δυο καταστημάτων δεσμεύθηκαν για την σταδιακή αποπληρωμή όλων των δεδουλευμένων μέχρι τα τέλη του Ιούλη, ενώ το Σωματείο ελπίζει στην τήρηση των δεσμεύσεων χωρίς να χρειαστεί να προσφύγει στα θεσμικά και κινηματικά μέσα πάλης που διαθέτει κι έχει χρησιμοποιήσει ουκ ολίγες φορές.

Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Την ρουφιανιά τ’ αφεντικά αγάπησαν, τον ρουφιάνο κανείς



Στις 09/03/11 πραγματοποιήθηκε το δικαστήριο για την υπόθεση του απολυμένου εργαζόμενου πέρυσι από τη Domino’s Παγκρατίου. Υπενθυμίζουμε ότι ο εργαζόμενος είχε συμμετάσχει στην απεργία στις 10/02/10 και μετά από 4 μέρες είχε απολυθεί, υποτίθεται γιατί «δεν ταίριαζε με το κλίμα της ομάδας». Γι’ αυτό ζητάει να θεωρηθεί άκυρη η απόλυση του λόγω συνδικαλιστικής δράσης, όπως και να του καταβληθούν τα δεδουλευμένα που του οφείλονται σύμφωνα με τη σύμβαση -κι όχι σύμφωνα με τα μειωμένα ωράρια που εξαναγκαζόταν να δουλεύει, καθώς και να αναγνωριστεί στους διανομείς η υπαλληλική ιδιότητα.

Στο δικαστήριο η πλευρά της Domino’s εκπροσωπείται από την εργατολόγο Μαγδαληνή Τσίπρα, μια επιλογή καθόλου τυχαία, μιας και πρόκειται για δικηγόρο που στο παρελθόν έχει προσφύγει κατά του μνημονίου στο πλευρό της ΑΔΕΔΥ, ενώ έχει υπερασπιστεί νομικά και το σωματείο των καθαριστριών της ΠΕΚΟΠ. Έτσι η εταιρεία επιχειρεί να αποκαταστήσει τη ζημιά που έχει προκαλέσει στο «χαμογελαστό προφίλ της» η περσινή κινητοποίηση της ΣΒΕΟΔ, που ανέδειξε την πραγματική εικόνα της εργασιακής επισφάλειας που επικρατεί σε τέτοιου είδους εταιρείες. Η υπεράσπιση προσπαθούσε να περάσει μια εικόνα «επιχείρησης – πρότυπο», όπου οι εργαζόμενοι δεν έχουν από τη μια κανένα παράπονο από τα αφεντικά, από την άλλη υποτίθεται ότι είναι συνδικαλισμένοι (κάποιοι μάλιστα επικαλούνται πως ανήκουν και στην ΣΒΕΟΔ!) και απεργούνε ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Όμως η πλευρά της Domino’s δεν αρκέστηκε σ’ αυτή την φαιδρή γραμμή υπεράσπισης. Για να επιβεβαιώσει τον ισχυρισμό της ότι ο εργαζόμενος απολύθηκε όχι λόγω απεργίας αλλά γιατί «δεν ταίριαζε με το κλίμα της ομάδας», κατέθεσε στο δικαστήριο ένορκες βεβαιώσεις και υπεύθυνες δηλώσεις από 16 εργαζόμενους στα καταστήματα Παγκρατίου και Ζωγράφου (2 εκ των οποίων είναι managers) που υπερασπίζονται την επιχείρηση και στρέφονται ενάντια στον απολυμένο συνάδελφο με προσωπικές συκοφαντίες και ψέματα. Σύμφωνα με αυτές ο απολυμένος «δεν έλεγε ποτέ καλησπέρα σε κανέναν», ήταν «αφηρημένος», «έκανε συνεχώς λάθη», «δεν βοηθούσε σε καμιά άλλη δουλειά στη λάντζα», «κοιμάται όρθιος» κι εντέλει «βρωμάει» και «δεν έχει κάνει ποτέ μπάνιο στη ζωή του».

Η αλήθεια όμως που τα αφεντικά και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα γνωρίζουν πολύ καλά είναι ότι όποιος συνδικαλίζεται ενάντια στην εργασιακή κόλαση που επιβάλλουν ντόπια και ξένα αφεντικά, τοποθετείται άμεσα και χωρίς πολλά - πολλά εκτός «ομάδας». Το δικαίωμα στην απεργία έχει καταστρατηγηθεί άτυπα εδώ και πολλά χρόνια με αποτέλεσμα κάποιοι εργαζόμενοι να φοβούνται να διεκδικήσουν ακόμα και τα αυτονόητα και να θεωρούν μονόδρομο την ατομική διαπραγμάτευση με τ’ αφεντικά, το σκυμμένο κεφάλι και την απώλεια της προσωπικής αξιοπρέπειας. Και κάπως έτσι ο ταξικός συνδικαλισμός εξορίζεται από τους εργασιακούς χώρους και την θέση του καταλαμβάνει ο εργοδοτικός συνδικαλισμός που ταυτίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων με αυτά της επιχείρησης και «στρώνει κόκκινο χαλί» στις ατομικές – επιχειρησιακές συμβάσεις, στους «μισθούς Κίνας», στην εκ περιτροπής εργασία και στην απόλυση χωρίς αποζημίωση.

Όταν τ’ αφεντικά βλέπουν εργαζόμενους να στρέφονται ενάντια σε απολυμένο συνάδελφο τους δεν μπορούν παρά να χαμογελάνε. Η ρουφιανιά είναι το βασικό όπλο τους απέναντι στην συλλογική οργάνωση των εργαζομένων και στην αγωνιστική τους διεκδίκηση. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα από τις ρουφιανο-καταθέσεις κάποιων διανομέων στην Domino’s Παγκρατίου, όπου κατηγορούν τον συνάδελφο τους ότι δεν έκανε ποτέ λάντζα. Ακόμα κι αν ίσχυε αυτή η κατηγορία, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ένας διανομέας δεν καταλαβαίνει ότι είναι υπέρ αυτού και των άλλων εργαζομένων να κάνουν μόνο τις δουλειές για τις οποίες προσλήφθηκαν (διανομές), έτσι ώστε να δημιουργούνται και άλλες θέσεις εργασίας για όσα συνηθίζουν τ’ αφεντικά να φορτώνουν παράνομα στις πλάτες μας.

Καταλαβαίνουμε, πάντως, ότι ο σκοπός όλης αυτής της ενορχηστρωμένης επίθεσης είναι πολλαπλός: Πρώτον να συσπειρωθούν οι εργαζόμενοι της επιχείρησης απέναντι στον εσωτερικό εχθρό, που περιγράφεται σαν «μίασμα» και στην απειλή να διαταραχθεί η πλαστή εικόνα «εργασιακής ειρήνης» για το εσωτερικό του καταστήματος. Κατά δεύτερον, να δυσχεραίνουν την επιστροφή στο κατάστημα του συγκεκριμένου εργαζόμενου, σε περίπτωση που δικαιωθεί δικαστικώς, έτσι ώστε να προστατέψουν το κατάστημα από την «συνδικαλιστική απειλή». Και τρίτον να προετοιμάσουν το έδαφος για ενδεχόμενη δημιουργία επιχειρησιακού - εργοδοτικού σωματείου σε περίπτωση που το θελήσουν.


Η αντίδραση όμως της εργοδοσίας της Domino’s και των ρουφιάνων της δείχνει και πόσο μεγάλη απειλή θεωρούν τα αφεντικά την ταξική συνδικαλιστική δράση ακόμα κι ενός μεμονωμένου εργαζόμενου, ειδικά όταν έχει την στήριξη ενός αγωνιστικού σωματείου. Ταυτόχρονα δείχνει και την κεντρική θέση που κατέχει η ρουφιανιά στην «εργασιακή εξέλιξη» που προσφέρει η Domino’s, όπως και τους εκβιασμούς που καλούνται να αντιμετωπίσουν καθημερινά μετανάστες και ντόπιοι εργαζόμενοι: «Ή χαμογελάς σ’ ότι σου λέω, ρουφιανεύεις τον συνάδελφο κι έχεις το κεφάλι σου ήσυχο ή διαχωρίζεσαι από την ‘ομάδα’ και ετοιμάζεσαι προς απόλυση».


Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων Domino’s
(dominosworkers.blogspot.com)
Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου
(sveod.gr)

Υ.Γ. Η εργατική αλληλεγγύη κόντρα στην ρουφιανιά δεν είναι μια «ρομαντική» ιδέα κάποιων λίγων «γραφικών», αλλά μια πράξη αξιοπρέπειας που γεννιέται από τις ίδιες τις συνθήκες εργασίας στις οποίες έχουμε μάθει να ζούμε, όπως και έναν αναγκαίο ηθικό κώδικα για να συνεννοούμαστε και να συνεργαζόμαστε με τους γύρω μας. Και όπως όλες οι προσωπικές επιλογές που δεν προωθούν την ρουφιανιά, το γλείψιμο και την υποταγή έχουν το κόστος τους.